سرگذشت کسی که هیچ کس نبود (حسین پناهی)

می دانــی ، یک وقتهایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسـی " تعطیــل است"
و بچسبانــی پشت شیشـه ی افکارت..!
باید به خودت استراحت بدهـی ، دراز بکشـی ، دست هایت را زیر سرت بگذاری ،
به آسمان خیــره شوی و بی خیال سوت بزنی..!
در دلت بخنـدی به تمام افکاری که پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند،
آن وقت با خودت بگویـی: " بگـذار منتظـر بمانــند...
در زنــدگـی گـاهـی باخته ام!
گاهی با کسـی ساخته ام!
گاهـی گریه کرده ام!
گاهی بخشیـده ام!
گاهـی فریب خورده ام!
گاهـی افتاده ام!
گاهـی در تنهایـی مرده ام!
اما حال زمانش رسیده که بگویـم :
من از تمام اینها درس آموختـه ام!
اکنون خوشحــالـم که خودم هستـم !
شایـد ساده باشــم !
اما صادقــم...
من خـــودم هستـم و همین برایــم کافی ست...!
" زنده یاد حسین پناهی"

بیر شعر استاد منعم اردبیلی دن

خلایقدن جفا گوردوم تماما---بیوفا گوردوم

وفاسیز آشنالردن ----عجائب ماجرا گوردوم

اولار کی لاف یکرنگی وروب آخر دورنگ اولدی

تماما اقربالر عقرب اولدی جانگزا گوردوم

فقط بیر تخم مرغی ساده و یکرنگ بیلمیشدیم

اونوندا کوینگین ردّایلدیم رنگین دو تا گوردوم

جهاندا قورخمادشمندن همیشه آشنادن قورخ

نچونکه آشنانون حیله و مکرین خفا گوردوم

کیمه بیل باغلادیم-قطع اولدی امیدیم بلیم سیندی

فقط بیر آشنا دنیا و عقباده خدا گوردوم

الوندن اوپسه آلاّمنا چکر اخر ایاقوندن

سو اوپسه پای دیواری یخوب ویرانسرا گوردوم

او تعظیم ایلیوب قدّین اگندن داد واویلا

بلینکه اگدی اوچی قوشلارون عمرین فنا گوردوم

زلیخا ایستموردی یوسفی اوز نفسین ایسدیدی

مجازی عاشقون عشقین یالانچی ادّعا گوردوم

اگر  ایسدیدی از نفسون  محبوبیدور دنیانی لا گوردوم

صمیمیت محبت عشقبازی ایتده کاملدور

بو حیوانون وفاسین فطرتین چوخ بی ریا گوردوم

یازان بیر کارمند بانکدور  پول حمل ایدردیم من

بیاباندا ات اوسته بیر یری چوخ دلگشا گوردوم

بلیمده اسلحه بیر ایت یانمدا پول آت اوستونده

آتمنان دوشدوم اگلیشدیم اوزمده اشتها گوردوم

غذا صرف ایلدیم میندیم آتی بش اون قدم گتدیم

بو ایتده چوخ مسلسل غیرعادی بیر صدا گوردیم

-------------------------------------------

-------------------------------------

چخاردوردی نجاست بیر نفر چاه نجاستدن

دیدی الحمدالله شغلیمی گنج بقا گوردوم

جان اولماز ایسه

 

جان اولماز ایسه، سن تکی جانان یئتر منه

وصلین بو خسته کؤنلومه درمان یئتر منه

هیجرون جفاسی ائیله یاخوبدور بو کؤنلومی،

هر شب قاپوندا، ناله و افغان یئتر منه

ظلمت ایچینده، آب حیات ایستمز کؤنول،

لعلون، زلا‌لی چشمه ی حیوان یئتر منه

زاهد! قووارایسن منی میخانه‌دن بو گون!

روز ازلده یار ایله پیمان یئتر منه

گر چی،"خطایی"، گئتدی الوندن وصا‌ل دوست،

هر دم خیا‌ل دیده ده مهمان یئتر منه

خطایی(شاه اسماعیل)

 

هارا گئتدین

غم و درده سالان منی

نییه قویدون نالان منی

تاپام بلکی نیشان سندن

آختاریرام هر آن سنی

،

هارا گئتدین هارا گئتدین

اوره ییمی یارا ائتدین

منی یالقیز قویوب-گئتدین

سن ایدین یاریم ، دوز ایلقاریم

گول-باهاریـــــم - گول باهاریم

،

بیر آن سنی اونوتمارام

عومروم وار کن سنه یارام

هر یادیما دوشنده سن

تزه له نر اورک یارام

،

هارا گئتدین هارا گئتدین

اوره ییمی یارا ائتدین

منی یالقیز قویوب-گئتدین

سن ایدین یاریم ، دوز ایلقاریم

گول- چیــــچکلی باهاریم

 

پخش : رادیو 1339

شعر از : فرهاد ابراهیمی

بایاتی لار

ایاتی ها، ترانه های کوتاه جاری شده از درازای تاریخ هستند. این ترانه ها برای ابراز احساس در یک لحظه خوانده می شوند و همان لحظه برابر با یک عمر زندگی و حیات است. بایاتی ها شامل بایاتی های غربت، نغمه های جدایی، ترانه های مادرانه، سوگ سروده ها در مرگ پدر و مادر و صدای احساسات و درد دل هاست.

بایاتی از زمان تولد کودک، پا گرفتنش در لالایی ها و تعریف ها حضور دارد و این روال ادامه دارد تا زمان بزرگ شدن انسان و مراسمات محلی، عروسی ها و حتی زمان مرگ انسان نیز خوانده می شود. بایاتی در تمام عمر ما نغمه ای مؤثر است. این اشعار از دل تاریخ به دست ما رسیده و حاوی حرف های قابل تأملی است که مضامین عمیق فلسفی، اجتماعی، تاریخی، دینی، اخلاقی دارند. (1)

***

                                                

 

(نمونه ای از بایاتی های مادرانه ، حجم :5 مگ ، قابل دانلود از این لینک ،کلیک کنید )  (4) 

***

بایاتی(به ترکی آذربایجانی: Bayati) رایج‌ترین فرم شعر فولکولوریک یا همان ادبیات شفاهی مردمان آذربایجانی است.از سرایندگان مشهور بایاتی می‌توان به شاه اسماعیل صفوی که در شعر ختایی تخلص می‌کرد اشاره نمود. (2)

نمونه ای از بایاتی ها :

بو یول گئدیر خالخالا

یاندی باغریم خال- خالا

قورخورام گئدم قالام،

نازلی یاریم خال قالا.

ترجمه :این راه به خلخال می رود و دل من از جدایی می سوزد،ترس من از این است که بروم و یار نازنین من تنها بماند.